ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-1

Εδώ στου δρόμου τα μισά έφτασε η ώρα να το πω
Άλλα είν' εκείνα που αγαπώ γι' αλλού,
γι' αλλού ξεκίνησα
Άλλα είν' εκείνα που αγαπώ γι' αλλού, γι' αλλού ξεκίνησα
Στ' αληθινά στα ψεύτικα το λέω και τ' ομολογώ
Σα να 'μουν άλλος κι όχι εγώ μες στη ζωή πορεύτηκα
Σα να 'μουν άλλος κι όχι εγώ μες στη ζωή πορεύτηκα
Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά
Πάντα, πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει

Lazopoulos: 'To parapono' apo Arvanitaki!!!

Παντελής Θαλασσινός

Ήθελα να 'μαι η αφή στην άκρη των δακτύλων σου
ό,τι αγγίζεις να 'χει κάτι κι από μένα
να 'μαι τη νύχτα η φωνή χαμένων φίλων σου
που λεν τραγούδια παλιά κι αγαπημένα

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

Ήθελα να 'μαι η σκιά στην άκρη των βλεφάρων σου
η μόνη λέξη στο παραμιλητό σου
να 'μαι η πρώτη ρουφηξιά απ' το τσιγάρο σου
κι η τελευταία η γουλιά απ' το ποτό σου

Θα 'θελα να 'μαι αστραπή που σβήνει μες στο βλέμμα σου
πάνω στο χέρι η τυχερή γραμμή σου
να 'μαι κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου
για να ξυπνάω τις φωτιές μες στο κορμί σου

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ

....Γιατί τη φύση το κακό πολλά κακή την έχει,μ΄έναν πόδα ΄ν όντε κινά,
και με τα χίλια τρέχει,
και πράματα που φαίνουνται εύκολα στην αρχή τως
είναι βαριά και δύσκολα πολλά στην-τέλειωσί τως-
κι όποιος τα ρέγετ΄ακλουθά, κι οτι τ΄αρέσει κάνει,
κομπώνεται καθημερνό, και με ντροπή τα χάνει.
Και τ΄άμοιστα καμώματα που τσ΄όρεξις αρέσου,
χάνουσι, και ζημιώνουσι, αμ΄όχι να κερδαίσου
Στον πόθον, όπου βρίσκεσαι,σαν γέλιο εκινήθη,
κ΄εδά ξαμώνει κίντυνα και γκρεμνισμούς στα βύθη ...

ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
Β. ΚΟΡΝΑΡΟΣ

Κι αν δε μπορείς να κάμεις
τη ζωή σου όπως την θέλεις
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στις πολλές κινήσεις κι ομιλίες

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ΄εκθέτωντάς την
στων σχέσεων κ΄των συναναστροφών
την καθημερινή ανοησία
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Κ.ΚΑΒΑΦΗΣ

ΘΑΛΑΣΣΑ

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ΄όνειρό μου

κι αν έχασα για πάντα τη χαρά,

κι αν σέρνομαι στ΄ακάθαρτα του δρόμου,

πουλάκι με σπασμένα τα φτερά

κι αν έχει πριν ανοίξει, το λουλούδι

στο κήπο της καρδιάς μου μαραθεί,

το λεύτερο που εσκέφτηκα τραγούδι

κι αν ξέρω πως ποτέ δε θα ειπωθεί

κι αν έθαψα την ίδια την ζωή μου

βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ

καθάρια πως ταράζεται η ψυχή μου

σα βλέπω το μεγάλο ουρανό,

η ΘΑΛΑΣΣΑ σαν έρχεται μεγάλη,

και υγραίνοντας την άμμο το πρωί,

μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογιάλι,

μου λέει για κάποια που ΄ζησα ζωή!

Κ.ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

Σκύψε μεσ΄το βιβλίο σου,
μη ζητάς προβλήματα, ρωτήματα,
όλα να τα καταλάβεις
μόνο τη καρδιά σου
να ρωτάς μη παύεις.

Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με
--όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ' επιθυμία παλιά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ' αισθάνονται τα χέρια σαν ν' αγγίζουν πάλι.
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται....

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1912)