ΕΑΡΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

Χαρά χαρά.
Δε μας νοιάζει τι θ' αφήσει το φιλί μας
μέσα στο χρόνο και στο τραγούδι.
Αγγίξαμε το μέγα άσκοπο που δε ζητά το σκοπό του.
Ο Θεός πραγματοποιεί τον εαυτό του στο φιλί μας.
Περήφανοι εκτελούμε την εντολή του απείρου.
Ένα μικρό παράθυρο βλέπει τον κόσμο.
Ένα σπουργίτι λέει τον ουρανό.

Σώπα.

Στην κόγχη των χειλιών μας εδρεύει το απόλυτο.
Σωπαίνουμε
κι ακούμε μες στο γαλάζιο βράδυ την ανάσα της θάλασσας
καθώς το στήθος κοριτσιού ευτυχισμένου
που δε μπορεί να χωρέσει την ευτυχία του.
Ένα άστρο έπεσε.
Είδες;
Σιωπή.
Κλείσε τα μάτια.



ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

Skylark

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΤΑΚΗ ΤΟΥ Γ.ΞΑΝΘΟΥΛΗ

Ella Fitzerald – Skylark

Words by Johnny Mercer,

music by Hoagy Carmichael

Skylark, have you anything to say to me,

Wont you tell me where my love can be?

Is there a meadow in the mist

Where someones waiting to be kissed?

Skylark, have you seen a valley green with spring

Where my heart can go a-journeying

Over the shadows and the rain to a blossom-covered lane?

And in your lonely flight havent you heard the music of the night?

Wonderful music, faint as a will-o-the-wisp,

crazy as a loon,

Sad as a gypsy serenading the moon,

oh...Skylark,

I dont know if you can find these things

But my heart is riding on your wings

So if you see them anywhereWont you lead me there...

Whitney Houston - I'll Always Love You

Η ΜΕΡΑ ΤΗΣ "ΑΓΑΠΗΣ" ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ

Υπάρχουν οι τρόποι έκφρασης αγάπης που ανεβάζουν την κίνηση των ανθοπωλείων, ζαχαροπλαστείων, κ.λ.π. και δυστυχώς για τα μαγαζιά, μόνο για μια μέρα το χρόνο

Μα μη ξεχνάμε πως υπάρχει και η ΑΓΑΠΗ που :

Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι. και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία. πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται. είτε γλώσσαι παύσονται. είτε γνώσις καταργηθήσεται. εκ μέρους δε γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν. , όταν δε έλθη το τέλειοντότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος ελογιζόμην. ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι΄εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον. Άρτι γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. Νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα. μείζων δε τούτων η αγάπη.
(Απ. Παύλου Α' Κορ.ιγ΄)

Volver song by Raimunda

VOLVER

Φοβάμαι
τη συνάντηση με το παρελθόν
που επιστρέφει να αναμετρηθεί με τη ζωή μου.

Φοβάμαι τις νύχτες
που πλήθος από αναμνήσεις
αλυσοδένουν τα όνειρά μου.
Αλλά ο ταξιδιώτης που τρέπεται σε φυγή
αργά ή γρήγορα
καθυστερεί το περπάτημά του
Και παρ’ όλο που η λήθη
που καταστρέφει τα πάντα
έχει σκοτώσει την παλιά μου ψευδαίσθηση,
φυλάω κρυμμένη μια ταπεινή ελπίδα
που είναι όλη η περιουσία της καρδιάς μου.

Να επιστρέφω
με το μέτωπο μαραμένο
τα χιόνια του χρόνου
κάνουν ασημί τους κροτάφους μου

Να αισθάνομαι
ότι δεν είναι η ζωή ένα φύσημα
που είκοσι χρόνια δεν είναι τίποτα
που πυρετώδης η ματιά
πλανημένη στις σκιές
σε ψάχνει και σε καλεί.

Να ζω
με μια ψυχή πεισματάρα
σε μια γλυκιά ανάμνηση
που κλαίω άλλη μια φορά.

Natassa Mpofiliou - Ekkremotita

ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ

Τον Σεπτέμβρη περιμένοντας το πλοίο της επιστροφής


στο λιμάνι της Σαντορίνης


και ξεφυλλίζοντας κάποια εφημερίδα


έπεσα πάνω σε ένα ποίημα.


Αυτό που με εντυπωσίασε πραγματικά


δεν ήταν οι στίχοι του μα η υπογραφή του .. ποιητή


Tο είχα ξεχάσει ως που βρήκα σε ένα βιβλιοπωλείο τα

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ από τις εκδόσεις ΕΡΑΤΩ



Παραθέτω τους στίχους που μου φάνηκαν περισσότερο τρυφεροί:


ΤΑ ΔΥΟ ΑΣΤΕΡΙΑ

Πολύ μακριά
στα βάθη τ΄ουρανού
Ζούνε δυο μικρά
χαριτωμένα άστρα.



Που αιώνια απομακρύνονται
το ένα από το άλλο.
Κι αιώνια προσπαθούνε
να πλησιάσουν.



Απλώνουν τα φτερά τους
τα αραχνούφαντα
Για νάρθουνε το ένα
δίπλα στο άλλο.



Αλλά και τα δυο τους
φεύγουν προς τα πίσω
Κάθε φορά που πρόκειται
ν΄αγγίξουν.

Τζένη γνωρίζεις
Αυτά τ΄αστέρια ?
Ή θα πρέπει μήπως
να σου πω την αλήθεια
Ότι δε μας μοιάζουν-


Γιατί είμαστε πάντα μαζί.
Εκεί πέρα
στο άπειρο Σύμπαν
Μέσα από τιν πόλεμο
των φυσικών στοιχείων
Φτάνει στην καρδιά σου


το ρέμα της αγάπης μου



Της ανυπομονησίας μου



και της θλίψης.




ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ