ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ

Τον Σεπτέμβρη περιμένοντας το πλοίο της επιστροφής


στο λιμάνι της Σαντορίνης


και ξεφυλλίζοντας κάποια εφημερίδα


έπεσα πάνω σε ένα ποίημα.


Αυτό που με εντυπωσίασε πραγματικά


δεν ήταν οι στίχοι του μα η υπογραφή του .. ποιητή


Tο είχα ξεχάσει ως που βρήκα σε ένα βιβλιοπωλείο τα

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ από τις εκδόσεις ΕΡΑΤΩ



Παραθέτω τους στίχους που μου φάνηκαν περισσότερο τρυφεροί:


ΤΑ ΔΥΟ ΑΣΤΕΡΙΑ

Πολύ μακριά
στα βάθη τ΄ουρανού
Ζούνε δυο μικρά
χαριτωμένα άστρα.



Που αιώνια απομακρύνονται
το ένα από το άλλο.
Κι αιώνια προσπαθούνε
να πλησιάσουν.



Απλώνουν τα φτερά τους
τα αραχνούφαντα
Για νάρθουνε το ένα
δίπλα στο άλλο.



Αλλά και τα δυο τους
φεύγουν προς τα πίσω
Κάθε φορά που πρόκειται
ν΄αγγίξουν.

Τζένη γνωρίζεις
Αυτά τ΄αστέρια ?
Ή θα πρέπει μήπως
να σου πω την αλήθεια
Ότι δε μας μοιάζουν-


Γιατί είμαστε πάντα μαζί.
Εκεί πέρα
στο άπειρο Σύμπαν
Μέσα από τιν πόλεμο
των φυσικών στοιχείων
Φτάνει στην καρδιά σου


το ρέμα της αγάπης μου



Της ανυπομονησίας μου



και της θλίψης.




ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ

.... Καταιγίδα τώρα πέφτει πάνω μας

το απραγματοποίητο

Λουζόμαστε με μελαγχολία

καθώς ξυπνάμε

στην ανελέητη κάψα της ανάγκης

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ

ΑΓΓΕΛΙΕΣ

Η φωτογραφία είναι από το ιστολόγιο μωβ στιγμές

Διατίθεται απόγνωσις

εις αρίστην καταστασιν,

και ευρύχωρον αδιέξοδον.

Σε τιμές ευκαιρίας.

Ανεκμετάλλευτον και εύκαρπον

έδαφος πωλείται

ελλείψει τύχης και διαθέσεως.

Και χρόνος αμεταχείριστος εντελώς.

Πληροφορίαι: Αδιέξοδον.

Ώρα: Πάσα.

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ-ΜΟΝΑΞΙΑ

Κάτσε δίπλα μου πάλι κι απόψε

από παιδί ψάχνω να με βρω

μην φοβηθείς της νύχτας τη βαριά σιωπή

άσε τον εαυτό σου λεύτερο

δεν έχουν τόπο στη παρέα μας τα δήθεν

κι εγώ , το ξέρεις , είμαι ανοιχτή σ΄ότι κι αν πεις.

Της μοναξιάς τη λέλαπα ξόρκισε μ΄ένα δάκρυ

κι αν η καρδιά κουράστηκε από την αδιαφορία

κοίτα στα μάτια μου και θα το δεις

είμαι εδώ για σένα πάντα και σε νοιάζομαι

Ψάχνω δυο μάτια να ξεκουράσω το βλέμμα μου

μια ψυχή ανοιχτή σα μαγιάτικο γαρύφαλλο

ένα ζευγάρι χέρια ν΄αντέξουν τα κρύα δικά μου.

Ίσως μου πεις "ζητάς πολλά ..."

Ναι μα τα δίνω όλα !

ΑΣΣΗ Τ.

Είμαστε το αρνητικό του ονείρου

γι΄ αυτό φαινόμαστε μαύροι κι άσπροι

και ζούμε τη φθορά πάνω

σε μια ελάχιστη πραγματικότητα

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

Οι άγγελοι είναι λευκοί πυρωμένοι λευκοί

και το μάτι μαραίνεται που θα τους αντικρίσει

και δεν υπάρχει άλλος τρόπος

πρέπει να γίνεις σαν τη πέτρα

όταν γυρεύεις τη συναναστροφή τους.

κι όταν γυρεύεις το θαύμα πρέπει να σπέιρεις

το αίμα σου στις οχτώ γωνιές των ανέμων

γιατί το θαύμα δεν είναι πουθενά παρά

κυκλοφορεί μέσα στις φλέβες του ανθρώπου

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

Άγγελε συ που κάπου εδώ γύρω πετάς ,

Πολυπαθής κι αόρατος ,

πιάσε μου το χέρι

Χρυσωμένες έχουν τις παγίδες οι άνθρωποι

Κι είναι ανάγκη να μείνω απ΄τους απ΄έξω.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

Θέλω

Να γίνει ο κόσμος
Πιο ωραίος,
Να πάψει
Κάτω απ΄το άσπρο
κι απαλό σαν το μετάξι χιόνι
Να βασιλεύει η ατιμία,
Θέλω
Να μη σκίάζονται
Τα μωρά στις κούνιες τους.
Να μην κομματιάζονται
Οι ολοζώντανοι
Ολόθερμοι
Άνθρωποι
Αφήστε, κάτω απ΄το άσπρο
Κι απαλό σαν το μετάξι χιόνι
Να γίνουν αληθινά τα όνειρά μας

.........................................................

Αχ πόσο είναι πικρό
Να μένεις έτσι σιωπηλός
Στα χέρια των φονιάδων
Την ώρα που στενάζει ο λαός
Όταν δουλεύουν στραβά τα εργοστάσια
Όταν δεν καλλιεργείται σωστά η γη
Όταν ο πρώτος λογίζεται τελευταίος
Κι οι τελευταίοι γίνονται αρχηγοί

............................................................

ΑΤΑΟΛ ΜΠΕΧΡΑΜΟΓΛΟΥ

ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-1

....Γιατί τη φύση το κακό πολλά κακή την έχει,μ΄έναν πόδα ΄ν όντε κινά,
και με τα χίλια τρέχει,
και πράματα που φαίνουνται εύκολα στην αρχή τως
είναι βαριά και δύσκολα πολλά στην-τέλειωσί τως-
κι όποιος τα ρέγετ΄ακλουθά, κι οτι τ΄αρέσει κάνει,
κομπώνεται καθημερνό, και με ντροπή τα χάνει.
Και τ΄άμοιστα καμώματα που τσ΄όρεξις αρέσου,
χάνουσι, και ζημιώνουσι, αμ΄όχι να κερδαίσου
Στον πόθον, όπου βρίσκεσαι,σαν γέλιο εκινήθη,
κ΄εδά ξαμώνει κίντυνα και γκρεμνισμούς στα βύθη ...

ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ
Β. ΚΟΡΝΑΡΟΣ

Κι αν δε μπορείς να κάμεις
τη ζωή σου όπως την θέλεις
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στις πολλές κινήσεις κι ομιλίες

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ΄εκθέτωντάς την
στων σχέσεων κ΄των συναναστροφών
την καθημερινή ανοησία
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Κ.ΚΑΒΑΦΗΣ

Σκύψε μεσ΄το βιβλίο σου,
μη ζητάς προβλήματα, ρωτήματα,
όλα να τα καταλάβεις
μόνο τη καρδιά σου
να ρωτάς μη παύεις.

Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ

Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με
--όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ' επιθυμία παλιά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ' αισθάνονται τα χέρια σαν ν' αγγίζουν πάλι.
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται....

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1912)