Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2009

VOLVER

Φοβάμαι
τη συνάντηση με το παρελθόν
που επιστρέφει να αναμετρηθεί με τη ζωή μου.

Φοβάμαι τις νύχτες
που πλήθος από αναμνήσεις
αλυσοδένουν τα όνειρά μου.
Αλλά ο ταξιδιώτης που τρέπεται σε φυγή
αργά ή γρήγορα
καθυστερεί το περπάτημά του
Και παρ’ όλο που η λήθη
που καταστρέφει τα πάντα
έχει σκοτώσει την παλιά μου ψευδαίσθηση,
φυλάω κρυμμένη μια ταπεινή ελπίδα
που είναι όλη η περιουσία της καρδιάς μου.

Να επιστρέφω
με το μέτωπο μαραμένο
τα χιόνια του χρόνου
κάνουν ασημί τους κροτάφους μου

Να αισθάνομαι
ότι δεν είναι η ζωή ένα φύσημα
που είκοσι χρόνια δεν είναι τίποτα
που πυρετώδης η ματιά
πλανημένη στις σκιές
σε ψάχνει και σε καλεί.

Να ζω
με μια ψυχή πεισματάρα
σε μια γλυκιά ανάμνηση
που κλαίω άλλη μια φορά.

1 σχόλιο:

Kaveiros είπε...

Όσο φοβάσαι, είναι χειρότερα...