ΘΑΛΑΣΣΑ

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ΄όνειρό μου

κι αν έχασα για πάντα τη χαρά,

κι αν σέρνομαι στ΄ακάθαρτα του δρόμου,

πουλάκι με σπασμένα τα φτερά

κι αν έχει πριν ανοίξει, το λουλούδι

στο κήπο της καρδιάς μου μαραθεί,

το λεύτερο που εσκέφτηκα τραγούδι

κι αν ξέρω πως ποτέ δε θα ειπωθεί

κι αν έθαψα την ίδια την ζωή μου

βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ

καθάρια πως ταράζεται η ψυχή μου

σα βλέπω το μεγάλο ουρανό,

η ΘΑΛΑΣΣΑ σαν έρχεται μεγάλη,

και υγραίνοντας την άμμο το πρωί,

μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογιάλι,

μου λέει για κάποια που ΄ζησα ζωή!

Κ.ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ