Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

Μια φορά κι ένα καιρό ...



Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα βότσαλο όμορφο λαμπερό
μα κρύο συμπαγές και αδιαπέραστο.
Μια πεταλούδα θαμπώθηκε από τη λάμψη του μπερδεύτηκε
το πέρασε για λουλούδι και το άγγιξε.
Για μια ΣΤΙΓΜΗ.Για μια στιγμή νόμισε πως το βότσαλο ήταν
το ωραιότερο λουλούδι πως την αγκάλιασε
με τα πέταλά του την πλημμύρισε με τις μυρωδιές του
γεύτηκε τους χυμούς του.Ένοιωσε την πληρότητα
της τέλειας ένωσης. Αυτήν για την οποία είχε γεννηθεί.
Μα ένα σύννεφο έκρυψε τον ήλιο το βότσαλο έπαψε
ν΄αστράφτει και η στιγμή πέρασε.
Κι η πεταλούδα πάγωσε πάνω στη κρύα πέτρα κι έφυγε.
Συνέχιζε να πετάει μα της έλειπε πάντα η ψευδαίσθηση της

ΙΣΟΒΙΑΣ ΣΤΙΓΜΗΣ

"όλα η μια στιγμή όλα η μόνη σου αστραπή για πάντα".
Και πετούσε μακριά μα πάλι ξαναγύριζε στο ίδιο σημείο παγιδευμένη από την επιθυμία να νοιώσει ξανά ολόκληρη περιμένωντας να δει τη λάμψη ξανά.
Να πέσει εκείνη η μαγική ηλαχτίδα που θα κάνει το βότσαλο
όχι μόνο να λάμψει
μα και να το διαπεράσει
να το κάνει διάφανο να δει μέσα του το λουλούδι να ανθεί και πάλι.


7 σχόλια:

Kaveiros είπε...

Όμορφο , συναισθηματικό σαν πεταλούδα!:)

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Unknown είπε...

Δεν είμαι εγώ αυτή που θα σου πει να μην πιστεύεις στα όνειρα γιατί θα πληγωθείς!Τα όνειρα είναι ευλογία.Ειδικά όταν γίνονται αιτία για τόσο γλυκά παραμύθια.

Ανώνυμος είπε...

Συνέχισε να πετάς Πεταλουδίτσα και αγκάλιασε με τα φτερά σου ακόμα και τις κρύες πέτρες που μοιάζουν με όμορφα λουλούδια. Είμαι σίγουρη πως είναι εκείνες που υποφέρουν περισσότερο όταν τελειώνει η ψευδαίσθηση.

ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Kaveire μου μάλλον σαν μεταλλαγμένη πεταλούδα γιατί οι κανονικές πετούν ρουφούν χυμούς και φεύγουν...

ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Άσση μου το μόνο κακό με τα όνειρα είναι πώς κάποια στιγμή ξυπνάς στη πραγματικότητα.

ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Έχεις δίκιο Πανδώρα μου
Οι πεταλούδες είναι τουλάχιστον ζωντανές ΖΟΥΝ τη στιγμή κι ας τελειώσει.