Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ



Τον Σεπτέμβρη περιμένοντας το πλοίο της επιστροφής


στο λιμάνι της Σαντορίνης


και ξεφυλλίζοντας κάποια εφημερίδα


έπεσα πάνω σε ένα ποίημα.


Αυτό που με εντυπωσίασε πραγματικά


δεν ήταν οι στίχοι του μα η υπογραφή του .. ποιητή


Tο είχα ξεχάσει ως που βρήκα σε ένα βιβλιοπωλείο τα

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ από τις εκδόσεις ΕΡΑΤΩ



Παραθέτω τους στίχους που μου φάνηκαν περισσότερο τρυφεροί:


ΤΑ ΔΥΟ ΑΣΤΕΡΙΑ



Πολύ μακριά
στα βάθη τ΄ουρανού
Ζούνε δυο μικρά
χαριτωμένα άστρα.



Που αιώνια απομακρύνονται
το ένα από το άλλο.
Κι αιώνια προσπαθούνε
να πλησιάσουν.



Απλώνουν τα φτερά τους
τα αραχνούφαντα
Για νάρθουνε το ένα
δίπλα στο άλλο.



Αλλά και τα δυο τους
φεύγουν προς τα πίσω
Κάθε φορά που πρόκειται
ν΄αγγίξουν.

Τζένη γνωρίζεις
Αυτά τ΄αστέρια ?
Ή θα πρέπει μήπως
να σου πω την αλήθεια
Ότι δε μας μοιάζουν-


Γιατί είμαστε πάντα μαζί.
Εκεί πέρα
στο άπειρο Σύμπαν
Μέσα από τιν πόλεμο
των φυσικών στοιχείων
Φτάνει στην καρδιά σου


το ρέμα της αγάπης μου



Της ανυπομονησίας μου



και της θλίψης.




ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ

6 σχόλια:

Μελίτη είπε...

Απίστευτο στ'αλήθεια να γράφει ποίηση ο Καρλ Μαρξ! Να λοιπόν και μία άλλη πτυχή του που μας εντυπωσιάζει αφάνταστα.

Πεταλούδα μου, καλή σου μέρα!

Kaveiros είπε...

Δε το περίμενα, η αλήθεια είναι..

ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Στη Μελίτη:
Κι όμως δε θά ΄πρεπε να μας ξενίζει τόσο.Ένας άνθρωπος που θέλησε να αλλάξει τον κόσμο με την Θεωρεία του είναι λογικό να κρύβει και ευαισθησίες μα και να χει τη δυνατότητα να τις εκφράσει έμμετρα.Κι έπειτα τα ποιήματα τα έγραψε σε ηλικία νεανική όντας ερωτευμένος με τη Τζένη του.

ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Στον Kaveiro :
Εδώ πολλές φορές μας εκπλήσει ο "απλός θνητός" εαυτός μας ο ΜΑΡΞ δε θα τα κατάφερνε? Άσε που κι αυτός κοινός θνητός ήταν. Το έργο του έμεινε αθάνατο.

#lockheart# είπε...

ομορφο...μεσα σε λιγους στιχους...ενας ουρανος αγαπης γεματος αστερια...

ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Στη lockheart :
Πράγματι απλό και όμορφο
και ακόμη και εδώ χρησιμοποιεί την αντίθεση για να εκφραστεί