ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ

Τον Σεπτέμβρη περιμένοντας το πλοίο της επιστροφής


στο λιμάνι της Σαντορίνης


και ξεφυλλίζοντας κάποια εφημερίδα


έπεσα πάνω σε ένα ποίημα.


Αυτό που με εντυπωσίασε πραγματικά


δεν ήταν οι στίχοι του μα η υπογραφή του .. ποιητή


Tο είχα ξεχάσει ως που βρήκα σε ένα βιβλιοπωλείο τα

ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ από τις εκδόσεις ΕΡΑΤΩ



Παραθέτω τους στίχους που μου φάνηκαν περισσότερο τρυφεροί:


ΤΑ ΔΥΟ ΑΣΤΕΡΙΑ

Πολύ μακριά
στα βάθη τ΄ουρανού
Ζούνε δυο μικρά
χαριτωμένα άστρα.



Που αιώνια απομακρύνονται
το ένα από το άλλο.
Κι αιώνια προσπαθούνε
να πλησιάσουν.



Απλώνουν τα φτερά τους
τα αραχνούφαντα
Για νάρθουνε το ένα
δίπλα στο άλλο.



Αλλά και τα δυο τους
φεύγουν προς τα πίσω
Κάθε φορά που πρόκειται
ν΄αγγίξουν.

Τζένη γνωρίζεις
Αυτά τ΄αστέρια ?
Ή θα πρέπει μήπως
να σου πω την αλήθεια
Ότι δε μας μοιάζουν-


Γιατί είμαστε πάντα μαζί.
Εκεί πέρα
στο άπειρο Σύμπαν
Μέσα από τιν πόλεμο
των φυσικών στοιχείων
Φτάνει στην καρδιά σου


το ρέμα της αγάπης μου



Της ανυπομονησίας μου



και της θλίψης.




ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ